به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی در دومین جلسه از سلسله نشست‌های تربیتی «اخلاق کارگزاران»، ضمن گرامیداشت فرارسیدن ایام ماه مبارک رمضان، گفت: ماه مبارک رمضان، اوج فرصت‌های معنوی است و در کنار دیگر فرصت‌ها و موقعیت‌های معنوی، معجون پیچیده و معطری به نام ماه مبارک رمضان به مؤمنان داده است.
وی ماه مبارک رمضان را ماه مهمانی خدا دانست و اظهار داشت: ما هم به حسب توانایی و ظرفیت خود می‌توانیم از این فرصت ارزشمند استفاده کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی نزول قرآن را در این ماه، یکی از ویژگی های مهم این ماه دانست و تصریح کرد: این نزول، با نزول تدریجی در ۲۳ سال رسالت پیامبر(ص) فرق می‌کند. نزول قرآن کریم در ماه مبارک رمضان، یکباره و یکپارچه بود و باطن قرآن یکباره بر رسول گرامی اسلام(ص) نازل شد.
رئیس جامعةالمصطفی با اشاره به پیوند محکم قرآن و ماه رمضان، آن را دلیل سفارش ائمه(علیهم‌السلام) به تلاوت قرآن در این ماه برشمرد و بیان کرد: ویژگی دیگر این ماه، ادعیه واردشده است که گنجینه بی‌نظیری به شمار می‌رود؛ ادعیه ارزشمند صحیفه سجادیه و سایر ادعیه، سرمایه‌ای در دستان ماست.
وی ادامه داد: این دعاها ضمن آموزش آداب سخن گفتن با خدا، موجب شناخت صفات الهی و روشنی چشم و قلب ما می‌شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی تصریح کرد: این ادعیه خدایی را به ما معرفی می‌کند که در همه مکان‌ها و زمان‌ها همراه انسان و همه کاره عالم است. انسان می‌تواند با این خدا انس بگیرد و محبت خویش را به چنین خدایی ابراز کند.
رئیس جامعةالمصطفی، در ادامه، با بیان اینکه ادیان و انبیای الهی خدایی را به ما معرفی کردند که صفات والای بسیاری دارد، اظهار داشت: این کلمات در ادعیه ما بیان شده است و نوع نگاه ما را به حقیقت عالم نشان می‌دهد.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی خصوصیت دیگر این ماه را روزه‌داری دانست و گفت: این ویژگی، گونه‌ای از خویشتن‌داری، پرهیز از تمایلات طبیعی و تمرین تسلط بر امیال انسانی است. ماه رمضان و روزه‌داری در این ماه، معجون معنوی بسیار مؤثری برای دستیابی به کمال و تحقق پیشرفت است که هدف زندگی بشری به شمار می‌رود.
وی، در بخش دیگری از سخنانش، با اشاره به موضوع بحث، خاطرنشان ساخت: لازم است از چنین فرصت‌هایی برای تقویت کمالات وجودی خویش بهره ببریم. نباید از این نعمت‌ها و فرصت‌ها غافل بود.
رئیس جامعةالمصطفی ماه مبارک رمضان را فرصتی برای توجه به اخلاقیات دانست و گفت: امروزه معمولاً اخلاق را نمودهای عملی در انسان می‌دانند، مانند نظم اجتماعی و گفتار. با این حال، استادان اخلاق، اخلاق را فراتر از رفتار، صفاتی در ملکوت انسان می‌دانند، که منجر به رفتار می‌شود و در فلسفه اخلاق، به آن «اخلاق فضیلت» می‌گویند.
وی افزود: به همین دلیل، وقتی به اخلاق کارگزاران می‌پردازیم، باید به هر دو بعد درونی و بیرونی توجه داشت. امروز، گاهی «اخلاق حرفه‌ای» به جای «اخلاق کارگزاران» استفاده می‌شود؛ بدین معنا رفتارهایی باید در مشاغل مختلف مدنظر انسان باشد تا کار اثربخش‌تر گردد.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی، در بخش دیگری از سخنانش، با تأکید بر رعایت اخلاق کارگزاری حتی در حکومت‌های غیراسلامی، گفت: در حاکمیت اسلامی، این امر اقتضائات ویژه‌ای دارد که باید به آن توجه داشت.
رئیس جامعةالمصطفی به ویژگی‌های کارگزاران اسلامی اشاره کرد و اظهار داشت: این موارد، صفاتی هستند که انسان‌های معمولی هم می‌پسندند و در مورد کارگزاران پسندیده‌تر است، مانند امانت‌داری، انصاف با مردم و شفقت با ارباب رجوع.
وی ادامه داد: هر انسان مؤمن لازم است این صفات را به دست آورد و توجه به این نکته برای کارگزاران ضرورت بیشتری دارد.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی، در ادامه، ابراز داشت: مهم‌ترین پشتوانه اخلاق، باور و ایمان است. اگر کسی به حقایق ماورایی، خدا، حیات پس از مرگ و... اعتقاد و ایمان نداشته باشد، بسیار مشکل است که خویشتن را به صفات اخلاقی ملتزم نماید. در چنین حالتی، پایبندی به ایثار، گذشت، صبر، چشم‌پوشی از منافع شخصی و مقدم کردن منافع دیگران بر منافع خود، بدون ایمان بسیار دشوار است.
رئیس جامعةالمصطفی گفت: گاهی پیشنهادهایی در زمینه اخلاق مطرح می‌شود که بسیار عجیب است؛ برای نمونه، نیچه، که یکی از نمادهای اخلاق غیرایمانی و الحادی است، می‌گوید که لازم نیست منافع دیگران را بر منافع شخصی ترجیح داد. هنگامی که ایمان را حذف کنیم، به چنین اخلاقی، که در حقیقت بی‌اخلاقی است، می‌رسیم. چنین تفکراتی قائل‌اند که کسی باید باقی بماند که قوی‌تر است.
وی با اشاره به هنجارهای فطری انسان، تصریح کرد: اگر انسان ایمان را کنار بگذارد، نور فطرت برایش چندان کارگشا نخواهد بود؛ از این رو، ایمان پشتوانه اساسی برای اخلاق است و تقویت ایمان، زیرساخت و زیربنای اخلاق به شمار می‌رود.
حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی تقویت ابعاد ایمانی را برای تقویت اخلاقی ضروری دانست و اظهار داشت: نگاه به مسئولیت و امانی دانستن آن بسیار اهمیت دارد. این مسئولیت‌ها فرصتی در دست انسان است؛ حضرت علی(ع) در نامه‌ای خطاب به اشعث‌بن قیس، که در آن زمان مسئولیتی برعهده داشت، مرقوم فرمودند: مسئولیتی که در اختیار توست، امانتی بر گردن تو است و آن را نباید غنیمت شخصی خویش بدانی. چنین نگاهی به مسئولیت، در کارگزار اسلامی معنا می‌یابد. باید باور کنیم که این فرصت‌ها، امانتی از جانب خدا و مردم است که باید حقوق آن را به جا بیاوریم. چنین نگاهی فقط مختص مسئولیت‌های بزرگ نیست و در مسئولیت‌های کوچک‌تر نیز مطرح می‌گردد.
